Pamuk bir yiyecek olmasa da, bahsetmeye değer, her yerde bulunan bir üründür. Çin, dünyadaki herhangi bir ülkeden daha fazla pamuk üretiyor ve 15 yıldan uzun süredir pamuk solucanının etkileriyle mücadele etmek için pamuğunu genetiğiyle oynuyor. Pamuk solucanı, yumuşak pamuk topunun içinde büyüdüğü koruyucu kabuktur ve pamuk solucanının ısrarı nedeniyle risk altındadır.

"Bt pamuğunun" gelişiyle birlikte, merkezi Missouri'de bulunan tartışmalı biyoteknoloji şirketi Monsanto'nun nezaketiyle Çin, pestisit püskürtmeyi azaltabildi. İyi haber şu ki, yapılan çalışmalar daha az pestisit miktarına rağmen pamuk kurdu istilasında keskin bir azalma buldu. Ayrıca genel verimi de artırıyor. Kötü haber ise, pamuğa gerçekten de üreyen spesifik pestisit olan Bacillus thuringiensis'in, daha önce daha az zararlı olan mirid böceği üzerinde etkili olmaması. Ve daha da kötüsü, pamuk istila edildiğinden, mirid yakındaki diğer ürünler için bir sorun haline geliyor.

Domates , Amerika Birleşik Devletleri'nde yaygın olarak bulunan ilk genetiği değiştirilmiş gıda olma ayrıcalığına sahiptir. 1994'ten başlayarak, Flavr Savr domatesi, bitkinin çürümenin başlangıç ​​noktası olan bir enzim olan poligalakturonaz üretmesini engelleyen deaktive edilmiş bir genle yetiştirildi. Flavr Savr domatesleri asmada tamamen olgunlaşabildi ve yine de mağazalarda bir süre kalabildi. Bu, mahsulün erken hasat edilmesi ve domatesin nihai varış noktasına daha yakın olduğunda yapay olarak olgunlaştırılması uygulamasını durdurmaya yardımcı oldu.

Domatesler, onu icat eden bilim insanı televizyona çıkıp domateslerin kanserojen olabileceği konusunda endişelerini dile getirene kadar yaklaşık dört yıl boyunca popüler bir üründü. Bu, büyük gıda zincirlerinde genetiği değiştirilmiş gıdaların yasaklanmasına ve Flavr Savr domatesinin sonunun gelmesine yol açtı.

Halkalı leke virüsü, 1980'lerde virüse dirençli genetiği değiştirilmiş versiyonlar üzerinde deneyler yapmaya başlayana kadar, Hawaii papaya endüstrisi için uzun yıllar boyunca büyük bir sorundu. Bağışıklık tepkisi etkisini yaratan şey, "viral kapsid" proteininin eklenmesiydi.

Hawaii'de ilk ticari papaya mahsulleri 1999'a kadar yetiştirilmedi. Bu papayalar artık Aloha Eyaletindeki toplam üretimin yaklaşık dörtte üçünü oluşturuyor. Şu anda, ABD ve Kanada bu transgenik papayalara onay damgasını vururken, AB henüz bunlara izin vermedi.

Çoğu genetiği değiştirilmiş gıda gibi, pirinç de zararlılara karşı daha dayanıklı hale getirmek için deneylere tabi tutuluyor. Ve pirinç, dünya nüfusunun yarısından fazlasının temel gıdası olduğundan, açlığı önlemenin önemli bir parçası olarak dünyadaki pirinç mahsullerini sağlıklı tutmak oldukça büyük bir mesele.

Çin araştırma konusunda oyunun ilerisinde ve zararlılara dayanıklı bir pirinç türü ABD'de onaylanmış olsa da henüz çiftçiler tarafından kullanılmadı. GDO'lu pirinç henüz yaygın olarak kullanılmadığından, türlerin potansiyel olarak ne tür yan etkilere yol açabileceği bilinmiyor. Çin araştırmasıyla ilgili ilk sonuçlar, çiftçilerin ürünlere herhangi bir pestisit sıkmayacağını gösteriyor. Bu, çoğu pirinç çiftliğindeki tipik yılda dört pestisit oranına göre belirgin bir düşüş anlamına geliyor.

Patates endüstrisi insan tüketimi açısından geride kalırken, patatesin ham madde olarak kullanımı hızla artıyor. Aslında, Avrupa'da yetiştirilen tüm patateslerin dörtte üçü akşam yemeği tabağınız dışında bir şey için kullanılıyor. Diğer patateslerin çoğu hayvancılığa yem olarak veriliyor ve geri kalanı alkol ve nişasta endüstrileri için kullanılıyor. Bu çok fazla votka ve kuru temizlemeli gömlek demek.

Bilim insanları, özellikle nişasta patatesi olarak yetiştirilmek ve satılmak üzere tasarlanmış GDO'lu patatesler üretmeye başlıyor. Marketinizde bulabileceğiniz patateslerin yaklaşık %10'u genetiği değiştirilmiş olabilir. Bunlar sadece sebze bölümünde bulabileceğiniz çiğ, bütün patatesler değil. GDO'lu patatesleri, patates içeren işlenmiş ürünlerde de bulabilirsiniz.

Mısır, Amerika Birleşik Devletleri'nin her yerindedir. Aslında, ABD dünyadaki en büyük mısır üreticisidir. Mısır, ABD manzaralarının, gıdaların ve hatta endüstriyel kimyasalların vazgeçilmezidir. Ayrıca en çok modifiye edilmiş ürünlerden biridir. 2000 yılında, ABD Tarım Bakanlığı, Amerika Birleşik Devletleri'nde yetişen mısır ürünlerinin yüzde 25'inin genetiği değiştirilmiş mısır içerdiğini tahmin etti. Mısır içeren ürünler arasında bira , salata sosu, margarin, un ve tabii ki mısır şurubu içeren her şey bulunur.

Peki, genetiği değiştirilmiş mısır mı yiyoruz? Bu zor bir soru. Genetiği değiştirilmiş mısırların çoğu insan tüketimi için olmasa da, transgenik mısırdaki en büyük endişelerden biri, GDO'lu mısırın değiştirilmemiş türleri bozma olasılığıdır. Mısır rüzgarla tozlaşır, bu da yakındaki tarlaların istemeden kirlenebileceği anlamına gelir. Etkilenen alan harika olabilir -- örneğin, 2001'de bilim insanları Meksika'daki yabani mısırda GDO'lu madde bile buldular.

Tüm mahsuller arasında soya en çok modifiye edilenidir. 2007'de dünyadaki soyanın yarısından fazlası genetiği değiştirilmiş türlerden oluşuyordu. Soya çeşitli amaçlar için modifiye edilir. Yaygın modifikasyonlar arasında böceklere ve mantarlara karşı direncini artırmak ve hayvan yemi olarak kullanılabilmesi için vitaminlerini veya yağ ve protein içeriğini zenginleştirmek yer alır. Soya ayrıca ilaçlarda kullanılmak üzere kimyasallar yaratmanın da ayrılmaz bir parçasıdır.

Soya, en çok modifiye edilmiş ürünlerden biri (ve katkı maddeleri için en kullanışlı olanlardan biri) olduğundan, ABD'de etikette soya yediğinizi yazıyorsa, genetiği değiştirilmiş materyal yediğiniz ihtimali yüksektir. Bu sadece tofu ve soya sütü için geçerli değildir -- soya yan ürünleri içeren yiyecekler çok yaygındır ve ekmek, tahıl, dondurma ve çikolata gibi temel gıdalarda bulunabilir.

En tartışmalı GDO'lu gıdalardan biri rBGH veya rekombinant sığır büyüme hormonudur. Genetiği değiştirilmiş bakterilerden sentezlenen hormon, ineklerde süt üreten hücreleri normalden daha uzun süre canlı tutarak daha yüksek süt verimi üretir. rBGH sütü ile normal süt arasında resmi bir fark olmamasına rağmen, eleştirmenler rBGH ineklerinin hastalığa daha yatkın olduğunu, bunun da daha yüksek konsantrasyonlarda sığır antibiyotiklerinin süt tedarikine sızması anlamına geldiğini belirtiyorlar.

Dünya, rekombinant büyüme hormonları enjekte edilen ineklerden elde edilen sütün güvenli olup olmadığı konusunda ikiye bölünmüş durumda. Avrupa Birliği ve Avustralya'da yasaklanmış olsa da, rBGH Amerika Birleşik Devletleri'nde yasal ve sütün rBGH ineklerinden geldiğine dair FDA gereklilikleri yok. Tartışmalar nedeniyle, birçok mandıra ve süpermarket yalnızca rBGH kullanmayan çiftçilerden süt kabul ettiklerini duyuruyor.

Kolza yağı olarak da bilinen kanola yağı, en çok kullanılan genetiği değiştirilmiş ürünlerden biridir. Batı Kanada'da, kanola ürünlerinin %80'i transgeniktir. Bu durumda, kolza belirli herbisitlere karşı daha dirençli olacak şekilde değiştirilir. Bu, daha kolay yabani ot kontrolü, daha az pestisit kullanımı ve daha büyük ürünlerle sonuçlanır. Ancak, GDO'lu kolzanın direncini etrafındaki zararlılara aktarabileceği ve bunun da pestisitlerin işe yaramaz hale gelmesine yol açabileceği yönünde endişeler de vardır.

Genetiği değiştirilmiş kolza tohumunun ilginç bir yönü, bal yapmak için kullanılan ana polenlerden birini üretmesidir . Almanya'daki bilim insanları, Kanada balındaki polenin üçte birinin GDO'lu kolza tohumundan geldiğini buldular, bu da Kanada'dan çıkan herhangi bir balın (aksi belirtilmediği sürece) potansiyel olarak GDO'lu bir gıda olarak nitelendirilebileceği anlamına geliyor.

Aspartam, şekerden yaklaşık 200 kat daha güçlü bir yapay tatlandırıcıdır . Teknik olarak yapay bir madde olmasına ve doğada bulunmamasına rağmen, aspartam iki doğal amino asidin birleşmesinin sonucudur. İki farklı bakteri türü bu asitleri üretir ve bazı durumlarda, verimi artırmak için bakterilerden biri değiştirilir.

Peki aspartam tehlikeli mi? Eğer öyleyse, bunun nedeni genetik manipülasyon değil - aspartamın kendisi genetik materyal içermez. Ancak, gıda dünyasında insan tüketimi için ne kadar güvenli olduğu konusunda tartışmalar hala devam ediyor. İnsanlarda kansere dair doğrulanmış bir bağlantı olmasa da , aspartamla beslenen dişi laboratuvar farelerinde kontrol grubundakilere göre daha yüksek lenfoma ve lösemi oranları görüldü.