Koyunlar ve İnekler: Bazıları Yapar, Bazıları Yapmaz

Çayırlardan geçerken insan kendini şu soruyu sorarken buluyor: "Bu kadar otu kim yiyor?"

Daha kentsel ortamlarda yaşayanlar aslında şu soruyu soruyor: "Çimleri kim kesiyor?" Çimleri kesmemize gerek yok çünkü koyunlar ve inekler diğer otlayan hayvanlarla birlikte aynı otlaklarda bir arada yaşayarak otluyorlar.

Koyunlar ve inekler, toprağa koruma ve stabilite sağlayan çimleri ve diğer bitkileri toplarlar. Otlatmaları birbirini çok tamamlayıcı niteliktedir. Otlatmayla uyarılan yem kökleri esasen dünyayı bir arada tutar.

Bunu düşün. Kim kum yığınına ev yapar? Bitki ekleyin ve istikrar gelir. Bu iyi bir şey.

Peki, çimleri kimin kestiği konusuna dönelim. Meralarda hayvanlar çimleri kesiyor. Bu eşsiz ve değerli ilişkinin evrimi hayvan, bitki ve toprak etkileşimlerinin dayanak noktasıdır.

Hayvanlar çimleri yer, çim bitkilerinin yayılmasını teşvik eder, dünyayı çim ve diğer bitkilerle sarar. Hayvanlar, hayvan popülasyonunu kontrol altında tutan insanlara yiyecek sağlar.

Hayat güzel, hatta her biri kendi benzersiz ekosistemine uyum sağlayan ve dünyanın sürdürülebilirliğine yardımcı olan çeşitli bitki ve hayvan karışımı büyüdüğünde daha da güzel. Bu çeşitlilik, genellikle zaman içinde gelişen ilişkileri de beraberinde getirir. Time, bazıları işe yarayan, bazıları çalışmayan çeşitli senaryolar üzerinde çalışarak artıları ve eksileri not ediyor.

Bu asırlık ilişkilerden biri, çeşitli hayvanların otlaklarda otlatılmasıdır; faydalı bir ilişkidir çünkü farklı hayvan türleri, otlatmalarını otlakların farklı yönlerine odaklar. Yine koyunlar ve inekler bir arada var oluyor ve bu iyi bir şey.

Aşırı nüfus oluşmazsa ve yeterli yıllık hasat popülasyonları kontrol altında tutarsa, otlaklar bundan faydalanır. Dünya iyi işliyor.

Mücadeleye geri dönelim. Tarım, tarım arazilerini korurken bitki ve hayvanların yetiştirilmesini içeren bir insan faaliyetidir. Unutmayın: Koyun ve inek bir arada yaşar.

Ne yazık ki zamanla tarım “tek kültürlü” hale geldi. Bitki ve hayvanların bakımı, aynı anda tek bir bitki veya hayvan türüne bakılmasıyla basitleştirilmiştir. Bu düşünce sürecinde eksik olan, farklı bitki ve hayvanların hayatta kalmak için zaman içinde adapte oldukları simbiyotik ilişkilerdir.

Bu ilişkiler karmaşık olduğundan, ekosistem yaklaşımı üretim tarımına hızlı bir şekilde girmeyecektir. Otlaklar doğası gereği çeşitlilik katan çok sayıda bitki türünü barındırır ki bu da iyidir.

Bitki çeşitliliğini korumak ve geliştirmek için tasarlanan mera sistemi programları iyi çalışıyor, ancak uygulanması biraz çaba gerektiriyor. Benzer şekilde, uygun sayıda farklı hayvan türünün otlatılmasıyla çeşitli bir otlak alanı zenginleştirilir.

“Koyunlarla inekler neden bir arada var?” sorusunu hatırlayın. Bu yüzden.

Şunu sormalıyız: "Bu gerçek mi, yoksa sadece anlamsız bir düşünce mi?" Mike Humann ve Don Kirby tarafından Dickinson Araştırma Genişletme Merkezi'nde 1983 ve 1984'te yapılan çalışmalar, otlayan koyun ve sığırların bir arada değerlendirilmesini değerlendirdi.

Şunları kaydettiler: "Büyük Ovaların kuzeyindeki otlak ve otlaklarda sığırlar baskın otlayıcılar olsa da, koyunlar bu çeşitli otlatma kaynağının henüz kullanılmamış önemli bir potansiyelini sunuyor. ... Karışık otlu çayır, çok çeşitli bitki örtüsü sınıfları ve türleri sağladığından, bir hayvan sınıfının bu çeşitlilik bolluğundan verimli bir şekilde yararlanıp yararlanamayacağını sorguladık.”

Koyun diyetlerinin sığırların otlatılmasını son derece iyi tamamladığını buldular.

"Koyunların üretim döngüsü, üremesi, hamileliği ve emzirmesi, koyunlar tarafından mevsimsel olarak seçilen yemin kalitesiyle kıyaslandığında olumlu bir şekilde karşılaştırılıyor" diye yazdılar. Koyunların biyolojik ihtiyaçları sığırlarla çok iyi uyum sağlıyor.

1990 yılında James Nelson ve diğerleri, her ineğe bir koyun düşecek şekilde merkezde koyun ve sığırları otlatıyordu.

Şunu belirttiler: "Koyun ve inek-buzağı çiftlerinin yerli alanda otlatılması... her iki türün de mera miktarından veya kalitesinden ödün vermeden normal büyüme sağlamasına olanak sağladı."

Veriler, sığır ve koyunların tamamlayıcı otlatılmasının gerçek olduğunu ancak basit olmadığını gösteriyor. Yani neden olmasın?

Her süreçte olduğu gibi, otlakların çitsiz meralardan çitlerle çevrili meralara dönüştürülmesi, zaten karmaşık olan sisteme daha fazla zorluk getirdi. Ve gerçeği söylemek gerekirse, kapalı bir alanda ineklerin ve koyunların yönetimi kolay değildir. Ancak koyun ve sığırlarla, koyun üreticileriyle ve sığır üreticileriyle çalışmış biri olarak bu görev imkansız değil.

Zorluk hızla bir doların geri dönüşünü görme fırsatına karşı sınırlı bir süre için kaynak ayırma isteğine geri dönüyor. Koyun ve ineklerin bazıları birlikte iyi çalışır, bazıları ise iyi çalışmaz.

Umarız çalışanlardan bazıları daha fazla yüzeye çıkar ve üretim tarımının Doğa Ana'nın halihazırda sağladığı yerleşik verimliliklerden faydalanmasına olanak tanır.

Tüm kulak küpelerinizi bulmanızı dilerim.