William Blake'in "gece ormanları", kaplanların altı alt türünün avlanma alanları , parlak bir şekilde yanıyor. Ağaç kesme ve yakma tarımı, kerestecilik ve insan müdahalesi, diyetlerinin büyük kısmını oluşturan büyük otçulları destekleyebilecek geniş alanlara ihtiyaç duyan bu kedigillerin yaşam alanlarını büyük ölçüde azalttı. Asya "tıbbında" kullanılan kupalar ve vücut parçaları için kaçak avcılığın kaplanlar için en büyük tehdidi oluşturduğu düşünülüyor. Vahşi doğada yaklaşık 4.500 kaplan kaldığı tahmin ediliyor. 2014 yılında Çin, kemikleri, penisleri ve diğer organlarının büyülü iyileştirici güçlere sahip olduğuna batıl inançla inanılan kaplanlar da dahil olmak üzere nesli tükenmekte olan türlerin tüketimini açıkça yasakladı.

Nüfus araştırmasının yapıldığı ilk yıl olan 1938'de, vahşi doğada yalnızca 29 Amerikan turnası kalmıştı. Üç yıl sonra yalnızca 16 tane kalmıştı. Avcılık ve sulak alan yaşam alanlarının azaltılması popülasyonu yok etmişti ve kalan kuşları kurtarmaya yönelik yoğun çabalar 1960'ların sonuna kadar başlamamıştı. 2022'de, büyük ölçüde yenilikçi üreme programları sayesinde, 500'den fazla kuş olduğu tahmin ediliyordu. Amerikan turnası yumurtalarını, evlat edinme amacıyla ilgili kum tepesi turnalarının yuvalarına aktarmayı içeren bir plan sonuçta başarısız olsa da, esaret altında yetiştirme ve yeniden tanıtma, Florida'da iki vahşi popülasyon oluşturdu ve bunlardan birine Wisconsin'e göç etmesi öğretildi. Hiçbiri kendi kendine yetmiyor. Kendi kendine yetebilen tek popülasyon, Kanada'nın Alberta eyaleti ile ABD'nin Teksas eyaleti arasında göç ediyor

Gezegenin en büyük hayvanları olan mavi balinaların sayısı bugün 25.000'den azdır . Birkaç alt türe sahip olan mavi balinalar, Arktika hariç dünyanın tüm okyanuslarında bulunur. Mevcut popülasyonlarının 20. yüzyılda balina avcılığı nedeniyle %90'a kadar azaldığı düşünülmektedir. Türün ticari olarak avlanması nihayetinde 1966'da yasaklandı. ABD Ulusal Deniz Balıkçılığı Servisi 1998'de bir kurtarma planı açıkladı. Gemi çarpışmaları ve balıkçı ağlarına takılma nedeniyle risk altında olmaya devam eden türü daha iyi anlamak için bireysel örneklerin fotoğraf veri tabanlarının tutulmasını ve genetik ve göç verilerinin toplanmasını şart koştu.

Asya fili ( Elephas maximus )

IUCN Tehlike Altındaki Türlerin Kırmızı Listesi , 13 ülkede yaşayan Asya fillerinin mevcut nüfusunun yaklaşık 40.000-50.000 olduğunu tahmin ediyor. Bu sayı çok daha düşük olabilir; hantal kalın derililerin yaşadığı bazı bölgelere arazi veya politik istikrarsızlık nedeniyle ulaşılamıyor. Nüfusun yüzde 50'sinden fazlası Hindistan'da yoğunlaşmıştır. Oradaki ve Asya'nın diğer yerlerindeki artan insan nüfusu alan ve kaynaklar için çatışmalar yaratıyor. Asya fillerinin dişleri Afrika'daki benzerlerine göre çok daha küçük olsa da, Asya türü hala fildişi, eti ve derisi için kaçak avlanıyor.

Deniz samurlarını yaşadıkları soğuk sulardan izole eden lüks su geçirmez ceket neredeyse soylarının tükenmesine yol açmıştı. Ticari kürk ticaretinin hedefi olan tür neredeyse yok olmuştu, nüfusu 1700'lerin başındaki tahmini 300.000'den 1911'e gelindiğinde yaklaşık 2.000'e düşmüştü. O yıl ticari avcılığa uluslararası bir yasak getirildi. Bu yasak ve 1972 Deniz Memelilerini Koruma Yasası'nın ardından alınan yönetim ve koruma önlemleri, popülasyonların 21. yüzyılın başlarında dünya çapında belki de 128.000'e ulaşmasına yardımcı oldu. Yine de deniz samurları hem katil balina avlanması gibi doğal olaylara hem de petrol sızıntıları gibi antropojenik faktörlere karşı oldukça savunmasızdır.

İlk bakışta, Cava gergedanının etli deri kıvrımları, bu hantal türün kafatasını süsleyen keratinli boynuzu tamamlayan plakalı zırh gibi görünür. Popülasyonu birçok tehdit ile karşı karşıyadır: doğal afetler, yaşam alanı kaybı, hastalıklar ve özellikle boynuzları için kaçak avcılık. 2010 yılında kıta Asya'sının Cava gergedanlarının sonuncusu Vietnam'da öldürüldü. Günümüzde Cava gergedanı, Endonezya'nın Cava adasının doğu tarafındaki ücra bir yarımadada bulunan Ujung Kulon Milli Parkı'nda yaşamaktadır. Tarihsel olarak, tek boynuzlu hayvanlar Güney Asya ve Güneydoğu Asya'nın geniş kesimlerinde de bulunmuştur. Kuzey beyaz gergedanı neredeyse nesli tükenmiştir ve popülasyonu her yaştan en fazla 75 bireyden oluşan Cava gergedanı da benzer bir yolda ilerliyor gibi görünmektedir.

Kime sorduğunuza bağlı olarak, iki tür goril vardır ; doğu ( Gorilla beringei ) ve batı ( Gorilla gorilla ) veya üç alt tür; doğu ovaları, batı ovaları ve dağ gorilleri. Kime sorduğunuza bakılmaksızın, tüm goriller tehlike altındadır. Vahşi doğada 300.000'den fazla goril kalmış olabilir ve bunlar kritik derecede tehlike altında olarak listelenmiştir. Yaşam alanlarına tecavüz ve yabani hayvan eti, ganimet ve sözde büyülü tılsımlar için kaçak avcılık önemli kayıplara yol açmıştır. Sosyal yapıları çok karmaşık olduğu ve yavaş üredikleri için (dişiler en iyi ihtimalle dört yılda bir doğum yapar) bir goril sürüsünden birkaç bireyin bile çıkarılması, kendini idame ettirme yeteneğini feci şekilde etkileyebilir.

1996 ile 2008 yılları arasında Tazmanya canavarlarının popülasyonu, şeytan yüz tümörü hastalığı olarak bilinen bulaşıcı bir kanser nedeniyle yaklaşık %60 oranında azaldı. Sadece Avustralya'nın Tazmanya adasında görülen bu hastalık türün popülasyonlarını yok etmeye devam ediyor. Sadece 10.000 vahşi birey kalmış olabilir. Enfekte olmamış bireylerin esaret altında yetiştirilmesi başlatıldı ve tek bir örnekten alınan mutasyona uğramış hücrelerden kaynaklandığı düşünülen kanser için bir aşı geliştirme çabaları gösterildi.

Orangutan, Malezyacada "orman insanı" anlamına gelir. Orangutanlar morfolojik olarak insanlardan çok erimiş Muppet'lara benzeseler de, gelişmiş bilişsel yetenekleri gerçekten çok insanidir. Goriller ve şempanzeler gibi, alet kullandıkları bilinmektedir. Büyük ölçüde kerestecilik ve egzotik evcil hayvan ticareti için avlanma nedeniyle tehdit altında olan orangutanlar (Güneydoğu Asya adaları Borneo ve Sumatra ile sınırlıdır) IUCN Tehlike Altındaki Türlerin Kırmızı Listesi'ne göre yaklaşık 120.000'dir. 2011'de yapılan bir araştırma, orijinal Borneo orangutan popülasyonunun yüzde 50'sinden fazlasının önceki 40 yılda öldürüldüğünü ortaya koydu. Diğer büyük maymunların aksine, orangutanlar genellikle yalnızdır veya üçten az kişilik gruplar halinde yaşarlar; bu da onları takip etmeyi ve incelemeyi zorlaştırır.