Büyükbaş hayvana bugday verilir mi?

Süt ineğine buğday verilir mi?

Sığır ne ile beslenir?

Mısır unu ineklere verilir mi?

Buğday, öğütülme özellikleri onu ekmek, makarna ve eriştelerde kullanım için arzu edilir hale getirdiğinden geleneksel olarak yem tahılı olarak kullanılmaz. Ancak belirli zamanlarda buğday, hastalık, kuraklık veya filizlenme nedeniyle oluşan hasar nedeniyle diğer yem tahıllarıyla rekabetçi bir şekilde fiyatlandırılır. Yem sınıfı buğday, sindirim rahatsızlıklarından kaçınmak için dikkatli bir şekilde beslenirse sığır eti diyetlerinde kullanılabilen lezzetli, sindirilebilir bir besin kaynağıdır.

Yem Buğdayının Besin İçeriği

Buğdayın, buğday yan ürünlerinin ve seçilmiş yem tanelerinin besin içeriği Tablo 1'de (Sayfa 2) gösterilmiştir   . Buğday lif açısından düşük ve nişasta içeriği açısından yüksektir ve mısırla benzer bir enerji değerine (toplam sindirilebilir besin maddeleri [TDN], net bakım enerjisi [NEm], net kazanç enerjisi [NEg]) sahiptir.

Buğday, mısır, arpa veya yulaf gibi diğer yaygın yem tahıllarından daha fazla protein içerir. Buğday sınıfları arasında HRSW en yüksek protein içeriğine sahiptir, HRWW ve sert buğday biraz daha düşüktür. Tüm tahıl taneleri genellikle kalsiyum açısından düşüktür ve tüm sığır sınıfları için fosfor açısından yeterlidir.

Tablo 1. Buğday, buğday yan ürünleri ve seçilmiş yem tanelerinin besin içeriği.

NRC Besi Sığırlarının Besi Gereksinimleri, 1984; NRC Amerika Birleşik Devletleri-Kanada Yem Bileşimi Tabloları, 1982; ve R. Brandt ve G. Kuhl tarafından yazılan Besi Sığırları El Kitabı Bülteni 5112'den uyarlanmıştır.

Düşük lif seviyeleri ve hızlı bir nişasta sindirimi oranı buğdayı diğer tahıl tanelerinden daha zor beslenebilir hale getirir. Buğdaydaki nişasta mısırdaki nişastadan daha hızlı fermente olur ve bu da sindirim bozukluğu, asidoz, şişkinlik ve çöküntü potansiyelinin artmasına ve azalmış ve/veya düzensiz alım kalıplarına neden olur.  Şekil 1  (Sayfa 2), başlıca yem tanelerinin göreceli fermentasyon oranlarını gösterir.

Şekil 1. Ruminal fermantasyon oranına göre kategorize edilmiş tahıl kaynakları. Stock ve Britton'dan (1993) uyarlanmıştır

Buğdayın işlenmesi, çekirdekle ilişkili sert tohum kabuğu nedeniyle sindirilebilirliği önemli ölçüde artırır. Avustralya'da yayınlanan bir araştırmaya göre, tam buğdayın sindirilebilirliği %60 iken, haddelenmiş buğdayın sindirilebilirliği %86'dır.

Ancak, buğday beslerken en iyi sonuçlar için işleme dikkat etmek çok önemlidir. En iyi sonuçlar için buğday kaba bir şekilde yuvarlanmalı (çekirdek birkaç parçaya bölünmelidir), ancak öğütülmemelidir. Aşırı ince veya unlu malzeme oluşturmaktan kaçınılmalıdır. Küçük parçacık boyutu sindirim hızını artırır. Aşırı ince tanecikler mevcut olduğunda, şişkinlik, kurucu ve asidoz gibi sindirim sorunlarında artış beklenebilir

Beslenme Önerileri

Beslenme özellikleri nedeniyle, rasyondaki buğday seviyeleri sınırlandırılmalıdır. Orta ila yüksek taneli rasyonlarda (%50 veya daha fazla konsantre), buğday daha yavaş fermente edilmiş yem taneleriyle birlikte verilmeli ve sindirim bozuklukları riskini önlemek veya azaltmak için toplam diyetin %40'ı ile sınırlandırılmalıdır.

Aşırı tüketimi önlemek için sığırları buğdaya kademeli olarak alıştırın. Sığırları rasyona düşük seviyelerde (diyetin %10 ila %15'i) buğday ekleyerek ve birkaç günlük sürekli alım ve iştah döneminden sonra seviyeyi kademeli veya artışlı olarak artırarak (10%, %20, %30, %40'a kadar) alıştırın.

Şekil 2  (aşağıda), Nebraska Üniversitesi'nde yürütülen ve sığırların buğday bazlı bitirme diyetlerine uyum sağlarken bazen deneyimlediği düzensiz alımları gösteren araştırmanın ayrıntılarını vermektedir. Buğday bazlı diyetlerle ilgili sorunlardan kaçınmak için, alımlar tutarlı olana kadar sığırlar daha yüksek konsantre seviyelerine geçirilmemelidir.

Buğday ve Mısır Bazlı Diyetlerde Yem Alımındaki Günlük Değişimler

Buğday ve Mısır Bazlı Diyetlerde Yem Alımında Haftalık Değişimler

Aşırı tüketimle ilgili sorunlar (şişkinlik, tortu ve asidoz gibi) beslemeyi sınırlandırarak, günde iki veya daha fazla kez besleme yaparak, bol miktarda kaba yem sağlayarak ve tamamen karışık bir rasyon vererek en aza indirilebilir. Kendi kendine beslenen buğdaydan kaçınılmalıdır.

Buğday besleme seviyesini sınırlamanın yanı sıra, mısır gibi diğer tahıllarla besleme, kaba işleme, sığırları yavaşça adapte etme ve iyi yemlik yönetiminin, rasyonda buğday kullanırken yardımcı olduğu gösterilmiştir. Büyüyen ve bitiren sığırlar için bir iyonofor eklemek aşırı tüketimi ve asidozu azaltmaya yardımcı olacaktır. Kansas araştırması, buğday bazlı bitirme diyetlerine bir iyonofor/antibiyotik kombinasyonunun eklenmesinin yem verimliliğini artırdığını göstermektedir.

Özellikle sığırlar konsantre diyetlere başlatıldığında, rasyonda tamponlar (kireç taşı gibi) kullanmak faydalıdır. Rasyonlar en az %0,7 kalsiyum içerecek şekilde formüle edilmelidir (kalsiyumun çoğu kireç taşından gelir).

Kansas'ta yapılan bir araştırmaya göre, buğday bazlı rasyonlara sodyum bikarbonat eklenmesi, zaman zaman günlük kazancı ve yem dönüşümünü iyileştirdi.

NDSU'da yapılan ve durum ile HRSW'yi karşılaştıran araştırma, durum ile beslenen sığırların arpa, mısır veya HRSW ile beslenen sığırlara kıyasla daha az yem tükettiğini ve daha düşük yem dönüşümlerine sahip olduğunu gösterdi.  Tablo 2  , mısır, arpa, durum, yumuşak buğday ve HRSW'yi bitirme boğalarına beslemeyi karşılaştıran bu besleme denemesinin sonuçlarını ayrıntılı olarak açıklamaktadır. Diyetler buğday ve mısır bazlı diyetler için ortalama %73 tahıl ve arpa bazlı diyet için %81 tahıldı. Tahıllar beslenmeden önce kaba bir şekilde yuvarlandı.

Tablo 2. Besi yeri performansına mısır, arpa, yumuşak buğday, HRSW veya makarnalık buğday beslemenin etkisi.

Dinusson ve ark.'dan uyarlanmıştır. 1977. NDSU Hayvan Bilimi Bölümü Yıllık Raporu.

Ortalama günlük kazanımlar, yem dönüşümleri ve alımlar, mısır veya HRSW ile karşılaştırıldığında durum diyeti için daha zayıftı. Bu, durum diyetine HRSW ile karşılaştırıldığında daha düşük seviyelerde (yüzde 30 veya daha az) dahil edilmesi gerektiğini gösterir. Rulo veya çatlamış durum hamur gibi ve yapışkan hale gelebilir. Bu, glüten gücüyle ilgilidir ve durumun HRSW'den daha zor beslenmesinin nedeninin bir parçası olabilir.

Beslemesi ekonomik olan buğday, çeşitli nedenlerle sıklıkla iskonto edilmiştir. Genellikle, bushel başına 56 pound'dan fazla test ağırlığına sahip sığır beslemeli buğday benzer dönüşüm oranlarına sahip olacaktır. Çok düşük test ağırlıklı buğday (56 pound'dan az) yem olarak faydalı olacaktır, ancak enerji değerleri daha düşük olacak ve yem dönüşüm oranları daha zayıf olacaktır.

Düşük test ağırlıklı buğday, yüksek test ağırlıklı buğdaylara kıyasla düzgün bir şekilde işlenmesi daha zor olabilir. Düşük test ağırlıklı tanelerde tane boyutu daha değişkendir ve bu da işlemeyi daha zor hale getirir. Silindir daha büyük taneler için düzgün bir şekilde ayarlandığında, birçok küçük tane işlenmemiş olarak silindirlerden geçecektir. Daha küçük taneler için düzgün bir şekilde ayarlandığında, birçok büyük tane çok ince işlenecektir. Buğday söz konusu olduğunda, aşırı işleme yerine yetersiz işlemeyi tercih edin.

Kusmuk toksini bulaşmış tahıllar beslendiğinde geviş getirmeyen hayvanlarda (özellikle domuzlarda) önemli üretim kayıpları kaydedilmesine rağmen, kusmuk toksini bulaşmış arpa ile yapılan araştırmalar, büyüyen ve bitirme aşamasındaki sığırlara veya gebe veya emziren et ineklerine beslendiğinde belirgin bir sorun olmadığını göstermektedir. Minnesota Üniversitesi ve NDSU'da yapılan araştırmalar, sığırların performans veya sağlıklarında herhangi bir etki görülmeden yüksek seviyelerde kusmuk toksini (milyonda 21 parça DON) tolere edebildiğini göstermektedir.

Ancak, buğday veya durumu bozulmuş veya küf hasarı olan herhangi bir tahılda dikkatli olun. Küf ve toksinlerin yem kabulü, alımı ve performansının azalması ve ayrıca daha yüksek morbidite, gebe sığırlarda düşük olasılığı ve bazı durumlarda ölüm yoluyla beslenme değerini etkileme olasılığı vardır. Genç buzağılar, gebe inekler ve beslenme stresi altındaki hayvanlar en savunmasız olanlardır.

Buğdaydaki yüksek ergot seviyeleri de bir endişe kaynağıdır. Tahıldaki ergot konsantrasyonlarının %0,1'den fazla olmasının hayvan performansını etkilediği gösterilmiştir.

Filizlenmiş tahıllar, sığırlara yedirildiğinde besin değeri bakımından hasarsız tahıllara benzerdir. Filizlenmiş tahıllardaki besin seviyeleri, çimlenme sırasında belirli besinlerin kullanılmasıyla oluşan konsantrasyon etkisi nedeniyle filizlenmemiş tahıllara göre biraz daha yüksek olma eğilimindedir. Ancak, filizlenmiş buğday diyette filizlenmemiş buğdayın yerini aldığında sığır performansında önemli bir fark tespit edilmemiştir.  Tablo 3,  filizlenmenin buğdayın besin içeriği üzerindeki etkisiyle ilgili verileri sunmaktadır. Daha fazla bilgi için NDSU Uzatma Hizmeti yayını AS647, “Filizlenmiş Tahılların Besin Değeri”ne bakın.

Tablo 3. Çeşitli çimlenme derecelerinde yumuşak beyaz kışlık buğdayın (Gaines) kimyasal bileşimi ve test ağırlığı.

Kaynak: Murray, GA ve DM Huber. 1968. Filizlenmiş ve küflenmiş buğday. Güncel Bilgi Serisi 95. Idaho Tarım Deney İstasyonu, Idaho Üniversitesi, Moskova.

Donmuş buğdayın besin değeri hakkında çok az veri mevcuttur. Ancak, Alberta'da donmuş arpa ile yapılan araştırmalar, besi yeri diyetlerinde beslendiğinde, donmuş tahılın besin değerinde sağlam tahıla kıyasla hiçbir fark olmadığını göstermektedir.

Kuraklıktan zarar görmüş buğday genellikle daha küçük tanelere sahiptir ve kuraklık stresi olmadan yetiştirilen buğdaydan daha düşük nişasta içeriğine sahiptir. Nitrat toksisitesi buğday tanesinde endişe kaynağı olmamalıdır. Buğday kuraklık stresi sırasında tohuma nitrat aktarmaz.

Geleneksel pazarlarda kalite standartlarını karşılamayan buğdayda önemli indirimler, buğdayın bir yem maddesi olarak zaman zaman çok uygun fiyatlandırılmasına neden olur. Bu tür durumlar, düşük maliyetli kazançlar ve azaltılmış besleme maliyetleri elde etmek için buğdayın kullanılması için fırsatlar yaratır. Ancak, buğdayın beslenmesi, optimum sonuçlar için yem işleme, rasyon formülasyonu ve besleme yönetimine dikkat gerektirir

• Arkaplan ve bitirme diyetlerinde buğdayın rasyonun %40 veya daha azı ile sınırlanması.
• Arka plan ve bitirme diyetlerinde durum buğdayının rasyonun %30 veya daha azı ile sınırlandırılması gerekmektedir.
• Yem verimliliğini artırmak ve asidoz riskini azaltmak için buğday bazlı bitirme yemleriyle birlikte iyonoforlar kullanılmalıdır.
• Kireç taşı ve sodyum bikarbonat gibi tamponlar sindirim rahatsızlıklarını hafifletmede veya önlemede faydalı olabilir.
• Sığırları buğday bazlı diyetlere kademeli olarak adapte edin; düşük seviyelerden (%10-%15) başlayın ve ardından iki ila üç hafta içinde buğday seviyesini kademeli olarak %30'a (durum unu) ve %40'a (sert buğday) çıkarın.
• Buğdayın en iyi performansı göstermesi için, ince öğütülmemeli, iri taneli veya çatlak hale getirilmelidir.
• Et ineklerine takviye olarak kullanıldığında sert buğday seviyeleri, baş başına günde 5 ila 6 pound'un (durum buğdayı için 3,5 ila 4,5 pound) altında tutulmalıdır.
• Takviye edici gıda olarak kullanıldığında buğday her gün (her iki günde bir veya üç günde bir yerine) verilmelidir.
• Sürüngen rasyonlarında buğday kullanmayın. Nişasta fermantasyonunun hızlı oranı asidoz, founder ve/veya şişkinlik gibi sindirim sorunları riskini artırır.
• Buğday kendi kendine yemliklere verilmemelidir.
• Hasarlı buğday (filizlenmiş, donmuş, kuraklık stresi altında, kusma toksini bulaşmış) tahılın durumu ve kalitesinin dikkatli bir şekilde incelenmesi ve laboratuvar analizinin yapılmasının ardından beslenebilir.