Bazı kişiler tavşanlar ve hatta devekuşu gibi geleneksel olmayan çiftlik hayvanları hakkında soru soracaktır.

Şu anda veya koronavirüs pandemisi sırasında olduğu gibi, ülke ekonomisi derin bir dalışa girdiğinde, çiftçilik araştırmacılarının katlanarak artması ilginçtir.

Salgının zirve yaptığı dönemde, itici güçlerden birinin, hükümet onları temel hizmet sağlayıcılar olarak sınıflandırdığı için birçok insanın karantina sırasında çiftçilerin seyahat etmesine izin verildiğini fark etmesi olduğunu öğrendim.

İnsanlar, gıdanın, ekonominin durumu ne olursa olsun, nüfusun her zaman kullanması gereken bir meta olduğunu da fark ettiler.

Değişen tek şey insanların satın aldığı miktar ve çeşittir.

Brokoli, ejder meyvesi, tereyağı, seçkin etler ve peynir gibi pahalı yiyecekler, zorlu ekonomik dönemlerde çoğunluk tarafından kaçınılır.

Sıradan et, yumurta ve süt gibi günlük gıdaların tüketimi, yüksek besin seviyeleri hanelerin sık sık ama küçük miktarlarda tüketmesini sağladığından, pandemilerde ve zorlu ekonomik dönemlerde bile fırlayabilir.

Ayrıca pek çok insan, özellikle toprak ve suyun bol olduğu yerlerde, küçük başlanıp zamanla büyütüldüğünde, hayvancılığın bir zenginlik yapıcı olabileceğinin farkına varmıştır.

Peki, potansiyel bir çiftçiye sığır mı, koyun mu yoksa keçi mi besleyeceği konusunda bilgi veren nedir?

Sığr hayvancılığı karlı mı?

Sığır inek para kazandırı mı?

İlk olarak, ister süt ister sığır eti olsun, sığırların bakımının çok zor ve pahalı olduğunu belirteceğim.

Sığır yetiştiriciliği için ana maliyet merkezleri, arazi yemi şeklindeki alan, başlangıç ​​stoğu için sermaye, işçilik, su ve veterinerlik hizmetleridir.

Hayvancılık için mevcut alan sınırlıysa, atık bertarafı bile maliyetli bir mesele haline gelir.

Sığırlar, insan gıda mahsullerinin ve hayvancılık için yem üretimi için kullanılan çok miktarda gübre üretir.

Toprağın bol olduğu yerlerde, gübre çoğunlukla yiyecek ve yem üretimi için bile yeterli değildir.

Hızlı kentleşme eğilimi ve kentsel tarımın yasallaşmasıyla birlikte, birçok aile, bir dönümün sekizde biri gibi çok küçük arazi parçalarında sığır besliyor.

Küçük arazi parçalarında kentsel hayvancılık çiftçiliğinin gübre ve diğer atıkların bertaraf edilmesi konusunda büyük bir zorluk teşkil ettiğine dikkat edilmelidir.

Sığırlar her gün yaklaşık 30 kilo gübre üretebilir ve yılda yaklaşık 11 tona kadar çıkar.

Bu, küçük bir arazi parçasında başa çıkılması gereken çok büyük bir atık hacmidir.

Bu nedenle, eğer küçük bir arazi parçası üzerinde bir çiftlik kuruyorsa, bir çiftçi iyi bir gübre imha planına sahip olmalıdır.

Bu tür planlar, yem veya gıda mahsulleri yetiştirmek için ayrı bir arazi parçasına sahip olmayı veya gübreyi diğer hayvan çiftçilerine satmayı içerir.

Çiftçiler ayrıca atıkların ölü hayvanlar ve plasenta gibi doğum malzemeleri dahil olmak üzere biyolojik maddeleri de içerdiğini bilmelidir.

Bu tür malzemeler, derin gömme veya yakma yoluyla bertaraf edilmesi gereken tehlikeli biyolojik atık olarak sınıflandırılır.

Ağır atık üretimine ek olarak, sığırlar yüksek hacimli besleyicilerdir.

Tek bir ineğin her gün 30 ila 40 kilogram yaş yem yemesi ve 40 ila 70 litre su içmesi gerekir.

Sığırların beslenmesi, barınaklarının temizliği, süt ineklerinde sağım ve sütün günlük olarak pazara ulaştırılması için çok fazla emek gerekmektedir.

Rutin hastalık önleme faaliyetlerinde ve sığırlar hastalandığında veteriner bakımına da ihtiyaç vardır.

Sığırlar, büyüklükleri nedeniyle ilaçları ve aşıları büyük miktarlarda tüketirler. Sığır yetiştiriciliği, yeterli alan ve yem ve su kaynakları sağlandığı sürece çeşitli ortamlarda yapılabilir.

En uygun yem ve su kaynağı çiftlikte veya yakın bölgelerdedir.

Uzun mesafeli ticari satın almalara büyük ölçüde güveniliyorsa, çiftçiliğin karlı olması pek olası değildir.

Süt sığırları tercihen serin iklime sahip bölgelerde tutulmalı, çoğu besi hayvanı ise daha sıcak iklime daha uygundur.

Süt ve sığır eti için işçilerin ve pazarın mevcudiyeti de dikkate alınmalıdır.

Toplu olarak sürü olarak bilinen koyun ve keçiler, yaygın olarak "fakir adamın ineği" olarak kabul edilir.

İhtiyaçları sığırlardan çok daha az ve daha ucuzdur.

Bununla birlikte, sürgünlerin üretkenliğinin sığırlarınkinden çok daha düşük olduğu belirtilmelidir.

Daha kısa üreme döngüleri ve bir doğumda birden fazla yavru verme yetenekleri nedeniyle bir dereceye kadar bunu telafi ederler.

KOYUN MU BESLEMELİ? kEÇİ Mİ BESLEMELİ?

Potansiyel çiftçiler, koyun ve keçilerin kendine özgü beslenme alışkanlıklarını ve hedef tüketicilerin pazarın koyun, chevon veya keçi sütü tercihini dikkate almalıdır.

Koyun eti koyun etini ifade ederken, chevon keçi etidir.

Bu nedenle, süt piyasası mevcudiyeti, sürü yetiştiriciliğinde önemli bir husus değildir.

İki hayvan türü, esas olarak et ve prestij için tutulur.

kOYUN VE KEÇİ BESLEMEK UCUZ MU?

Keçileri ve koyunları beslemek sığırdan çok daha ucuzdur.

Çoğu keçi ırkı sıcak iklimlerde daha iyi yaşar.